Hoe het allemaal begon
“Na jaren werkzaam geweest te zijn in het basisonderwijs als leerkracht, inmiddels moeder geworden van 3 meiden en een hele heftige burnout/depressie verder, besloot ik in het diepe te springen en te stoppen in het onderwijs. Ik koos voor mezelf en mijn gezin! Ik kreeg letterlijk ruimte om te genieten van het moederschap, mijn eigen gevoeligheid verder te ontdekken en hiermee mezelf en mijn kinderen handvatten te geven om deze eigenschap als kracht te gaan zien en in te zetten in de wereld. Een hele weg met vallen en opstaan.
Na een jaar thuis begon het toch weer te kriebelen en bleef ik steeds terugkomen op de site van Sonnevelt Opleidingen bij Kindercoach opleiding. Vooral omdat dit geen opleiding was vanuit het hoofd maar vanuit het hart die prachtig paste bij de verschuiving die ik persoonlijk aan het maken was. Ik heb mijn gevoel gevolgd, mijn innerlijke criticus gerustgesteld en de weerstand van mijn omgeving genegeerd. En ik startte….
Er ging een wereld voor mij open, een wereld van voelen, veel gelijkgestemde mensen, herkenning, nog meer kennis over gevoelig zijn en een nieuw veranderingsproces in mezelf. Door mijn eigen proces was er al veel in gang gezet maar deze opleiding gaf mij weer nieuwe tools en inzichten.
Ik begon niet aan deze opleiding met de intentie om zelf kindercoach te worden of een eigen praktijk te starten, maar ik wilde gewoon meer handvatten om mezelf te helen en mijn kinderen zo weinig mogelijk ‘van mijn ballast’ mee te geven.”
Waarom wilde je meer dan alleen werken vanuit je eigen praktijk?
"Na de opleiding ben ik op de school van een vriendin en oud-collega ‘stage’ gaan lopen omdat ik graag ervaring op wilde doen. Eigenlijk was het in de praktijk brengen wat ik had geleerd op de opleiding, in combinatie met mijn onderwijsachtergrond. Maar na een half jaar kwam de kans voorbij om voor een half jaar met ons hele gezin naar Australië te gaan voor het werk van mijn man. Dit hebben we gedaan. Een hele spannende maar fantastische ervaring! Ook deze ervaring bracht mij als mens veel nieuwe inzichten en zo kon ik ook mezelf weer verder ontwikkelen. Daar in Sydney heb ik besloten om mijn hart te volgen en bij thuiskomst te gaan starten met mijn eigen kindercoach praktijk.
En zo is ‘Kindercoachpraktijk ZIJN’ ontstaan. Een aantal jaar heb ik vanuit huis kinderen en ouders gecoacht. Natuurlijk een nieuwe enorme zoektocht! Wat past bij mij? Welke klanten wil ik aantrekken? Wat heb ik te bieden? En waar sta ik voor? Ik ervaarde dat het best pittig was om een goed lopende praktijk op te zetten. Hoe trek ik klanten aan? Hoe zorg ik voor mond-tot-mond reclame? Etc.”
“Mijn eigen kinderen werden groter en er ontstond letterlijk meer tijd en ruimte! Ik voelde ergens heel diep vanbinnen dat ik meer wilde dan zo hap snap wat klanten in mijn eigen praktijk. Ook wilde ik meer kinderen en ouders kunnen bereiken dan alleen ouders die mij konden vinden of konden betalen. Maar wat vond ik dit spannend!
Een hele zoektocht begon van solliciteren, lijntjes uitzetten, mensen in mijn omgeving laten weten dat ik meer wilde dan alleen werken vanuit mijn praktijk zoals ik nu deed. Misschien wel het belangrijkste was steeds voelen en afstemmen. Wat past bij mij en wat voelt goed voor mij en mijn gezin? Dit was een grote verandering aangezien ik altijd gewend was geweest me aan te passen aan wat wordt er van mij gevraagd werd.”
Hoe is het gelukt om als zzp’er aan de slag gegaan?
“Heel toevallig ging ik lunchen met een vriendin die ik al ken vanaf mijn PABO tijd en zij is werkzaam binnen het onderwijs. Ik vertelde over mijn zoektocht en zij vertelde mij dat binnen de stichting waar zij werkt, ze op zoek zijn naar zzp-ers om arrangementen te begeleiden. Je wordt dan als zzp-er ingehuurd om kinderen waar “meer” voor nodig is te ondersteunen binnen het onderwijs. Dat klonk goed en was een geweldige aanvulling op mijn eigen praktijk!
Ik ben het gesprek binnen de stichting aangegaan en ik kwam op een lijst te staan als zzp-er met mijn specialisme. Hier konden scholen zelf zoeken met wie zij contact opnamen. Ik was er helemaal klaar voor maar reacties bleven uit! Tot ik zo baalde en ik ging doen wat ik mezelf beloofd had nooit meer te gaan doen: solliciteren in het onderwijs. Niet omdat ik dat het liefste wilde, maar omdat daar naar mijn idee de ingang zat om te kunnen brengen wat ik wilde doen.
Door de grote vraag binnen het onderwijs en veel gesprekken verder had ik de keuze uit 3 banen in het onderwijs. En wat gebeurde er? Net voordat ik mijn keuze moest maken ging de telefoon en belde er een school vanuit de stichting dat zij 5 kinderen hadden binnen één school waar zij iemand voor zochten om deze kinderen ieder individueel te gaan begeleiden. Ik geloof nog steeds dat dit zo heeft moeten zijn. Ik heb alle scholen afgebeld en hen laten weten naar welke keuze mijn hart uitging: En dat was het begeleiden van kinderen via een arrangement binnen de basisschool op sociaal emotioneel gebied!”
